اورهان پاموک کشتار جمعی ارامنه و کردها را محکوم می‌کند!
نویسندگان بزرگ همواره وجدان بیدار ملت‌هایند. اورهان پاموک که با جایزۀ نوبل خود در سال 2006 افتخار بزرگی برای ملت ترکیه به ارمغان آورد بر سیاست‌های دولت ترکیه در ارتباط با کشتار مظلومان کُرد و ارامنه شوریده و حتا به این جرم به دادگاه کشیده شده است.
متن سخنان پاموک پس از چندین سال که از زمان آن گذشته، نشان می‌دهد که متاسفانه دولت ترکیه نه تنها به خواست شهروندان و هنرمندان محترم و بزرگ خود دیکتاتورمآبانه بی‌اعتنایی می‌کند، بلکه وحشی‌گری و خشونت خود را با جسارت بیشتری پی گرفته و به بهانۀ حفظ امنیت ترکیه، رویای عثمانی جدید را در سر می‌پروراند تا احیاگر هیتلر جدیدی باشد.
بازنشر سخنان «اورهان پاموک» در شرایط فعلی، وضعیت ترکیه را از نگاه هنرمندان بزرگ آن و با داوری خود ایشان به جهانیان می‌شناساند و اعتراض این مردم را علیه جنایت‌های این رژیم اعلام می‌دارد:
اورهان پاموک، رمان نویس ترک و برنده جایزه نوبل ادبیات، در یک سخنرانی در حضور رییس جمهوری این کشور، دولت ترکیه را به دلیل رفتارش با نویسندگان به باد انتقاد گرفت.
آقای پاموک که در مراسم افتتاحیه نمایشگاه کتاب فرانکفورت، گردهمایی سالانه و بین المللی صنعت نشر، سخن می گفت، در سالنی پر از جمعیت که رییس جمهوری ترکیه، در ردیف اول آن نشسته بود، گفت:
«یک قرن ممنوعیت و سوزاندن کتاب، محبوس کردن یا کشتن نویسنده ها، زدن انگ خائن به آنها و تبعیدشان، هیچ یک از اینها به غنای ادبیات ترکیه کمک نکرده که هیچ، آن را فقیرتر هم کرده است.»
اورهان پاموک در سخنرانی خود گفت:
«عادت دیرینه حکومت ترکیه به مجازات کردن نویسندگان و ممنوع کردن کتاب های آنها هنوز پا برجاست. هنوز هم از ماده ۳۰۱ قانون جزایی ترکیه برای سرکوب و خفه کردن نویسنده ها استفاده می شود، همانطور که در مورد من استفاده شد. در حال حاضر، صدها نویسنده و روزنامه نگار بر اساس همین ماده قانونی، محاکمه و گناهکار شناخته می شوند.»
آقای پاموک که در سال ۲۰۰۶ نوبل ادبیات را از آن خود کرد، پس از مصاحبه ای در سال ۲۰۰۵ به جرم «توهین به ترک بودن» مورد دادخواست قرار گرفت.
او در مصاحبه خود کشتار جمعی ارمنی ها در ترکیه در خلال جنگ جهانی اول و کردهای ترکیه در دهه ۱۹۸۰ را محکوم کرده بود.
هنوز بسیاری از ناسیونالیست های ترک او را نبخشیده اند.
منبع radiofarda.com
اورهان پاموک کشتار جمعی ارامنه و کردها را محکوم می‌کند!
مطالب بیشتر
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاد آیدا گلنسایی: کمونیسم…
«رازهای سطح» مستندی جذاب دربارۀ مریم میرزاخانی مریم میرزاخانی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ متولد شد.…
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمی‌شود آیدا گلنسایی: بسیاری از آثار…