یزید فراقت مرا تشنه کشت
(به یاد دکتر سید حسن حسینی)
محرم چو زد خیمه در حال من
سیه‌پوش غم شد سرِ سال من
فصیحانه بس نوحه‌های زلال
تراوید از دیدۀ لالِ من
عزای تو پرواز را سر برید
نگونسار شد بیرقِ بال من
ز شلاق غم شاهراهی کبود
دویده‌ست در صورتِ حال من
یزید فراقت مرا تشنه کشت
به همدستی شمر اقبال من
من آن باغبانم که تیغ خزان
رسیده‌ست بر میوۀ کال من
سپاهی شبحوار از درد و داغ
شب و روز افتاده دنبال من
در این غربت بی‌کسی جز غمت
کسی نیست جویای احوال من
من آن ذوالجناحم که در بادها
چکد خون یاد تو از یال من
(منبع: vista.ir)
دربارۀ دکتر سید حسن حسینی
سیدحسن حسینی در سال ۱۳۳۵ در تهران به دنیا آمد. این شاعر دارای مدرک دکترای ادبیات فارسی بود و با زبان‌های انگلیسی و عربی آشنایی داشت. او نوشتن و سرودن را از سال ۱۳۵۲ در همکاری با مجلاتی مانند «فردوسی» آغاز کرد.
حسینی بعد از انقلاب، در سال ۱۳۵۸ با همکاری چند نفر دیگر حوزه اندیشه و هنر اسلامی (حوزه هنری) را راه‌اندازی کرد و تا سال ۱۳۶۶ در حوزه هنری بود. در سال ۱۳۶۶ به خاطر اختلافاتی با مدیر وقت حوزه هنری به همراه دیگر دوستانش از آن‌جا اخراج شد. سپس به تدریس در دانشگاه الزهرا (س) مشغول شد و مدتی هم در رادیو فعالیت کرد.
سیدحسن حسینی روز نهم فروردین‌ماه سال ۱۳۸۳ در سن ۴۸ سالگی، پس از چند هفته بیماری، در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت.
«هم‌صدا با حلق اسماعیل» (مجموعه شعر)، «براده‌ها» (نثر ادبی)، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «گنجشک و جبراییل» (مجموعه شعر عاشورایی)، «مشت در نمای درشت» (معانی و بیان در ادبیات و سینما)، «گزیده شعر جنگ و دفاع مقدس» (با انتخاب و توضیح)، «نوشداروی طرح ژنریک» (مجموعه شعر طنز)، «طلسم سنگ» (مجموعه نثرهای عاشورایی)، «شقایق‌نامه» (نثر عاشورایی)، ترجمه «حمام روح» (جبران خلیل جبران) و «نگاهی به خویش» (گفت‌وگو با شاعران و نویسندگان معاصر عرب همراه با موسی بیدج) از جمله آثار منتشر شده سیدحسن حسینی هستند.
(منبع: isna)
مطالب بیشتر
درنگی در جهانِ بهت‌آور، درخشان، گیج‌کننده و پیچیدۀ ویلیام فاکنر «احساس می کنم این جایزه…
چرا رمان نمی‌تواند شعر را شکست دهد؟ به نقل از نیویورک‌تایمز- سؤال اینجاست که چرا…
جورجو آگامبن: بالا‌ترین مرتبۀ امید و خوش‌بینی، شجاعتِ ناامیدی است. جورجو آگامبن با هرگونه فروکاستِ…
گوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا ترجمۀ منوچهر یزدانی: قرن گذشته بود. روزی که…
