درنگی در نقاشی‌های سهراب سپهری
و فکر می‌کنم که این ترنم موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد
من پر از نورم و شن، و پر از دار و درخت...
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانۀ اشکال...
به سراغ من اگر می‌آیید پشت هیچستانم...
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند...
و عشق، تنها عشق تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس
در دل من چیزی است مثل یک بیشۀ نور، مثل خواب دم صبح
سیب آوردم، سیب سرخ خورشید و پیامی در راه روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد در رگ‌ها نور…
نور خواهم خورد، دوست خواهم داشت...
دورها آوایی است که مرا می‌خواند...