نمایشنامۀ «قابیل» اثرِ لرد بایرون: در ستایشِ بدبینی امیدوارانه آیدا گلنسایی: قابیل[1] به گفتۀ خود لرد بایرون (در نامه به…
الهام مقدم راد: درنگی در رمان «اشتیلر» نوشتۀ ماکس فریش این روزها ایلان ماسک را دیگر همه می‌شناسند؛ قهرمان ساخته‌شده…
نمایشنامۀ «زبان تمشک‌های وحشی» اثر نغمه ثمینی: جست‌وجوی زبانِ پیشابابلی اتصال! آیدا گلنسایی: نمایش‌نامه با صحنه‌ای غریب شروع می‌شود. یک…
شعری برای روسپیان... روی میز، کمی مه ته کاسه‌ی کوهستان ماسیده بود ماه که می‌دانست آسمان رنگین‌کمانی زیر سر…
نمایشنامۀ «کروکودیل» نوشتۀ تام باسدِن: تلاش مذبوحانه برای تبدیل بحران به فرصت! آیدا گلنسایی: در داستانِ کوتاه کروکودیل نوشتۀ داستایفسکی…
وقتی نیستی گویی/ گویِ پیشگویم را گم کرده‌ام... برای آشتی صدایت پاسیویی پر از کاکتوس‌های رنگی‌‌ست ریسمانی که سرِ…
چگونه «ابله» باشیم؟ آیدا گلنسایی: امانوئل کانت، فیلسوف آلمانی، معتقد است که بزرگترین خواستۀ انسان آن است که بداند برای…
بررسی مجموعۀ «دامن به خاک می‌کشد ماه» سرودۀ زهرا طاهری بررسی زبان، عاطفه و خیال‌ورزی‌های زنانه در شعر زهرا طاهری…
الهام مقدم راد: درنگی در رمانِ «تربیت احساسات» نوشتۀ گوستاو فلوبر تربیت احساسات و باقی قضایا الهام مقدم راد: انسان…
زن دست‌هایش را روی زندگی گرم می‌کند... ظهر زلال ساعتش را نگاه می‌کند دیوار وقتِ بدرقه‌ی آسمان است به…