چگونه از «دادگاه بیست‌وچهار ساعتی ذهن» و «محکومیت‌های مداوم» رها بشویم؟
من چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هوشيار است...
و در کدام بهار درنگ خواهی کرد و سطح روح پر از برگ سبز خواهد شد؟
مراقبۀ «مشاهدۀ ذهن، عبور از آن و مستقر شدن در خود» همراه با مزدافر مؤمنی
پشتِ خالی ِ زندگی حاصلخیزترین جا برای کشتِ روشنی است...