من چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هوشيار است...
«شکرگزاری» را چطور انجام دهیم که کار کند؟
و در کدام بهار درنگ خواهی کرد و سطح روح پر از برگ سبز خواهد شد؟
مراقبۀ «مشاهدۀ ذهن، عبور از آن و مستقر شدن در خود» همراه با مزدافر مؤمنی
مثل یک گلدان می‌دھم گوش به موسیقی روییدن...
مزدافر مؤمنی: مغز قلب و «مرکز تابش مهر»
من پر از نورم و شن، و پر از دار و درخت...
پشتِ خالی ِ زندگی حاصلخیزترین جا برای کشتِ روشنی است...
لبریز از آرامش سکرآور پاییز...
ما دوباره سبز می‌شویم...
قلب خوب تو جواب فریاد من است...
به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد...