عاشقانه‌ای برای همایون شجریان
امروز به دنیا آمد تا فرشتۀ نگهبان ارزش‌ها و زیبایی‌ها باشد.
متشکرم که تو هستی که با صدایت و نوع موسیقی پرمعنایی که رواج می‌دهی، معیاری باشی برای هنر ناب.
متشکرم که اعتماد و امیدی برای تمام آن‌ها که هرگز به کم راضی نمی‌شوند و سخت‌پسندند.
صدای تو را باید هر روز پوشید و با آن رقصید.
صدایت را باید برداشت و به زمستان برد و حیات را با خودرو ترین هارمونی‌ها شگفت‌زده کرد.
صدایت را باید کاشت و زمین را از سترون درآورد.
صدایت را صوفیان چرخ‌زن سماع می‌کنند
صدایت گرمای زیر پر پرندۀ مادر است.
صدایت امنیت و باروری دوباره است، لحظۀ زلال رویش و جوشش.
صدایت همان «ای نمی‌دانم» سروده‌های قیصر
و همسایگی با مسحورکننده‌ترین عطرهاست…
نادرترین رنگ‌ها را دارد صدایت…
متشکرم از تو که با وقاری و به هنرمند بودن وزن و شأن می‌دهی.
متشکرم از تو که دلگرممان می‌کنی به وجودِ عظمت، به نمردنِ زیبایی‌ها و اصالت.
متشکرم که موفقی، که دستاوردهایت نشانۀ موفقیت نسلی است که هنوز به بزرگی‌ها و تعالی باور دارد.
وقتی تو را می‌نگرم، وقتی روزی ده‌ها بار صدایت را می‌نوشم، یاد فروغ می‌افتم و
آخرین نشانه‌های آن مذهب شگفت که می‌گفت.
آری، تو آخرین نشانه‌های همان مذهب شگفتی.
تو سرود ششم و هوای تازۀ بامدادی.
تو ارغوان ابتهاج و مرغ آمین نیمایی.
صدای پای آب سهرابی و دریچۀ اخوان ثالث…
تو درخت ساکورایی و «مسیح مادر»…
تو علائم حیاتی جهانی.
نبضی که در به کمارفته‌ترین دوران می‌زند و خبر از شگفت‌آوری و نموّ زندگی می‌دهد.
نمی‌دانم چه بخوانمت صدای وارسته که نمی‌گذاری شعرهای قیمتی
زیر خروارها فراموشی خاموش بگیرند.
صدای تو هستی‌بخش آثار بزرگ است.
تو مینوی و پاک
آمدنت مبارک روحِ اهورایی
آمدنت مبارک مرد سترگ.
بودنت بر ما شادباش پایتختِ طاهر ِ آواز.
بر ما که زیر گنبد میناکاری شدۀ صدای تو
سقفی از اثیری‌ترین درخت‌ها را بر سر داریم.
در پایان،
تنها شعری که دلم می‌خواهد به تو تقدیم کنم
سروده‌ای از «قیصر امین‌پور» است:
«من از عهد آدم، تو را دوست دارم
از آغاز عالم، تو را دوست دارم
چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم
نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم، تو را دوست دارم
سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم
به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم
بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم
جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم»
برای همایون شجریان
مطالب بیشتر
دربارۀ شعر ژاپن و عقل ناب... با اردشیر رستمی دربارۀ شعر ژاپن مطالب بیشتر با…
گوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا ترجمۀ منوچهر یزدانی: قرن گذشته بود. روزی که…
یاسمن انصاری، منتقد و مترجم در نگاهی به «سه‌گانه قاهره» به عنوان مهم‌ترین اثر…
نگاهی به کتاب «دیدن در تاریکی» نوشتۀ ماریانا الساندری سمیه مهرگان، نویسنده و روزنامه‌نگار در…
