کافه‌کاتارسیس «هشت‌ساله» شد
هشت‌سال پیش بود که کافه‌کاتارسیس در فضای مجازی چشم به جهان گشود. هدف از تأسیس این سایت ساده بود: می‌خواستیم زندگی شگفتی و شادی‌های شریفش را برای‌مان از دست ندهد، می‌خواستیم با نور وجود ادبیات و دیگر حوزه‌های هنر، در اعماق ظلمت به جست‌وجوی آب حیات برخیزیم، به جست‌وجوی عشق اصیل و شعف ماندگار، می‌خواستیم آسمان و خاک در ما جریان یابند و از «بودن» غنی و سرشار شویم.
ما بر این باوریم که اگر تمام دنیا را تاریکی و تباهی بردارد، در انسان نیروی شکست‌ناپذیری هست که ظلمت را می‌شکافد و می‌شکفد. زیرا انسان می‌تواند از واقعیت بزرگ‌تر فکر کند و تحت هر شرایطی قلبش را پر نور نگه دارد، می‌تواند با نگاه به روح‌های گداخته و جان‌های شیفته رقصِ با هستی را بیاموزد و از تمام رنج‌هایش فراتر رود. کافه‌کاتارسیس همیشه شاخه‌گلی ماندن به رغم خار را شعار خود می‌داند.
این آبگیر کوچک پر از ماهی‌هایِ روشنایی و نیلوفرهایِ امید است، پر از انتظار شاد برای اتفاق‌های باورنکردنی و غیرمنتظره‌ای که فقط در قلب انسان می‌تواند بیفتد. در این‌جا گیلاس‌های‌تان را از شعر و موسیقی پر می‌کنیم، تا دمی از روزمرگی فاصله بگیرید و هوایی تازه کنید.
سپاس‌گزاریم که با حضور همیشگی و لطف مدام‌تان فضای کافه‌مان را گرم و تابان می‌کنید.
کافه‌کاتارسیس «هشت‌ساله» شد
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمی‌شناسد مصاحبه‌کننده‌ای از فاکنر می‌پرسد: نويسنده چگونه رُمان‌نويس جدی می‌شود؟…
بریده‌ای از کتاب آسایش نوشتۀ مت هیگ به دلیل انعطاف‌پذیری عصبی، مغز ما براساس چیزهایی…
چرا «گلابی» مهم است؟ گلابی از زمان ماقبل تاریخ با ما بوده است، حتی برش‌های…