سروده‌ای از بیژن الهی…
به سلمی
حامی‌ی دور بوده‌ام از نور حالتی
قدرتی داشته‌ام آری
چون مردگان که قادرند ولی نه جز به لطافتی
حامیند اگر پا سَرشان نه جُز چُو علف بگذاری
راه از میانِ علف گرفته‌ام
که راه پوش و راه افزاست:
راه‌های فراوان رفته‌ام
که برده‌ام به جا و نبرده‌ام هیچ جا
اما عزیزم سَلما
می‌خواستم کجا رسید
کنار این همه هرزابها
که سفر می‌کنند و برق می‌زنند
که برق می‌زنند در قلبِ علفها و ناپدید…
مرا دفنِ سراشیبها کنید که تنها
نمی از بارانها به من رسد اما
سیلابه‌اش از سر گُذَر کند
مثل عمری که داشتم.
نوروز 5 باغ وکیل آباد
منبع
دیدن
بیژن الهی
نشر بیدگل
چاپ چهارم
سروده‌ای از بیژن الهی…
لاسلو کراسناهورکایی، استاد معاصر مجارستانیِ آخرالزمان، برندۀ نوبل 2025 «لاسلو کراسناهورکایی» (László Krasznahorkai) نویسنده مجارستانی برای…
موراکامی به روایتِ جونو دیاز (برندۀ جایزۀ پولیتزر) جونو دیاز، نویسنده دومینیکن‌تبار آمریکایی و برنده…
Time شاهکار هانس زیمر (موسیقی فیلم INCEPTION )
نگاهی به کتاب «قرن من» نوشتۀ گونتر گراس مایکل هنری هیم/ ترجمه: فاطمه رحمانی کتاب…
