توتوچان، دخترکی آنسوی پنجره نوشتهی تتسوکو کورویاناگی
«توتوچان، دخترکی آنسوی پنجره»
نوشتهی تتسوکو کورویاناگی
ترجمهی سیمین محسنی
کوبایاشی، مدیر مدرسهی توموئه اعتقاد داشت همهی کودکان ذاتاً با طبیعت و سرشت خوبی به دنیا میآیند، ولی محیط و تأثیر رفتار غلط بزرگسالان به آنها آسیب میرساند. هدف او آن بود که «طبیعتِ خوب» کودکان را آشکار ساخته و آن را بهبود و تکامل ببخشد. تا به این ترتیب کودکان مردمانی باشخصیت بار بیایند. او «طبیعی بودن» را ارزشمند میدانست و میخواست کاری کند که شخصیت کودکان تا حد ممکن طبیعی رشد و تحول پیدا کند.
من اطمینان کامل دارم چنانچه امروزه، مدارسی مانند توموئه وجود میداشت، اخبار خشونتبار کمتری میشنیدیم و تعداد دانشآموزان فراری از مدرسه نیز کمتر بود. در مدرسهی توموئه، هیچکس دلش نمیخواست پس از پایان درس به خانه برود. صبحها هم انتظار کشیدن برای رفتن به مدرسه، سخت و طولانی بود. توموئه چنین مدرسهای بود.
صدا: ماهرخ همتی
تهیه و تنظیم: نشر نی
ویلیام فاکنر: هنرمند هيچ اخلاقی نمیشناسد مصاحبهکنندهای از فاکنر میپرسد: نويسنده چگونه رُماننويس جدی میشود؟…
بریدهای از کتاب آسایش نوشتۀ مت هیگ به دلیل انعطافپذیری عصبی، مغز ما براساس چیزهایی…
چرا «گلابی» مهم است؟ گلابی از زمان ماقبل تاریخ با ما بوده است، حتی برشهای…