در آمریکای مستعمره پیوریتانیسم پیروز است، در بوُستون، کشیش جوانی به نام آرتور دیمسدل، از متعصبان پرشور این آیین است. و با سخنانش شور و اشتیاق جمیع مؤمنان را برمیانگیزد. اما زهد و دیانت او ظاهری است.
این کشیش جوان با زن زیبا و جوانی به نام اِستِرپراین، که حرفهاش گلدوزی است روابط عاشقانه دارد. شوهر این زن، چیلینگ وُرث، مفقودالاثر است و دیرزمانی است که کسی از او خبر ندارد. «استر» نمیتواند میوهی عشق و ثمرهی رابطهی پنهانش را با کشیش مدت زیادی مخفی نگاه دارد. و هیچ تهدید و فشاری نمیتواند زبان«استر» را باز کند تا نام معشوقش را به زبان آورد. و این زن به تنهایی شرم و رسوایی را میپذیرد. و به رسم پیروان آن آیین در آن روزگار، روی بدنش با آهن تافته داغ میگذارند. و بااین نقش ارغوانی او را به نام یک زن زناکار به جامعه معرفی میکنند.
«دیمسدل» کشیش، ندای وجدانش را خفه میکند و حاضر نمیشود که حقیقت را بگوید. و ناگهان شوهر او که به اسارت سرخپوستان در آمده بود، بازمیگردد و هنگامی که به حقیقت پی میبرد، سعی میکند از کشیش انتقام بگیرد.
اما «استر» از او میخواهد که کشیش را عفو کند. و چون شوهرش حاضر به قبول چنین کاری نمیشود، به کشیش اصرار میکند که با همدیگر بگریزند و کشیش به خود میآید و در مقابل مردم به گناه خود اعتراف میکند و خسته و درهم شکسته در آغوش «استر» جان میسپارد.
هاوثورن معتقد است که بدی میتواند نیکی را با خود بیاورد. و نیکی نیز گاهی در قالب بدی فرو میرود. «استر» از طریق گناه آموزش میبیند. و درد و رنج درونی، به او شایستگی و برازندگی میبخشد. بااین وصف پیوریتنها، این آدمهای خوب، که در اعتقاداتشان سختگیر و انعطافناپذیرند به دیو و دد تبدیل میشوند.
هاثورن که مانند هرمان ملویل از اندیشههای امرسون تأثیرپذیرفته، نویسندهایست سمبولیست، که از امرسون و هرمان ملویل بدبینتر است و به گمان او در همهی جوامع بشری استبداد پیروز است، و هر ظلمی که از بین برود ظلم دیگری جای آن را میگیرد. اما « اما گناهی که ما آن را از همه چیز در جهان بدتر و سیاهتر میشماریم، یکی از عناصر آموزش انسانی است، که از طریق آن میتوان به آموزش و تربیت دست یافت.»
منبع
رمانهای کلیدی جهان
دومینیک ژنس
ترجمه دکتر محمد مجلسی
نشر دنیای نو
چاپ پنجم
صص227-229
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمیپور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگها برای حضور فیزیکی بدنها…
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایت شیرجه به آبهایِ اعماق آیدا گلنسایی: در کتاب…