سروده‌هایی از لادن خدابنده
ایمان نیاوردی
ایمان نیاوردی
حتّا تو هم ایمان نیاوردی
هر بار از تنها جنونم _شعر_
ترسیدی، حذر کردی
حق داشتی
در من خدایی بود مبهم، من‌درآوردی
از بارگاهم سر درآوردی
از غارها سَردرنیاوردی
…
ایمان نیاوردی
ایمان اگر آورده بودی وحی می‌آمد
من، زن‌تر از آنم که کتمانم کُند مَردی
می‌دانمت
چسبیده بر دیوارها، تصویری از دردی
می‌خوانمت
زیرا الفبایِ تو را
جز من نمی‌داند زنی یا هیچ نامردی
…
سِلما صدایم کن
پیغمبرت عاشق نخواهد شد
یک تکه از نگاهش افتاد در تنِ من
یک تکّه از نگاهش
افتاد در تنِ من
افتاد تویِ لیوان
یک قطعه قرصِ جوشان
سر رفت شعرهایم
اما تو سر نرفتی
طعمِ تو ماند در من
من، من نشد پس از آن
…
پیداست جِرم لیوان!
تو کیستی؟
تو کیستی؟
مگر تو آن سفید چاله نیستی؟
که من
سیاهچاله‌اش شدم
در این کرانِ کهکشان
….
تو چیستی؟
مگر تو کرم‌چاله‌ای به نام عشق نیستی؟
میانِ ما
_سیاسپید چالِگان_
که مانده شعرها در آن
…
من و تو
عشق، شعر
چیستیم جز گمان؟
گمانِ آن که شک نکرد، گستراند خویش را به کهکشان
به پهنۀ زمان
…
به من بگو
که کیست او؟
سروده‌هایی از لادن خدابنده
منبع
مجموعه شعر ری‌را
لادن خدابنده
نشر فصل پنجم
اسلامی‌ندوشن: سعدی شادترین شاعر ایرانی است محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به…
تجارب دکتر نسرین شکیبی ممتاز از تدریس ادبیات فارسی در کشور ژاپن آهوی کوهی در…
و تمام شهوت تند زمین هستم که تمام آب‌ها را می‌کشد در خویش تا تمام…
«آتش از پشت شیشه» نوشتۀ شهلا حائری: روایتی ایرانی از اسطورۀ اریدیس و اورفئوس! آیدا…