با ما همراه باشید

نیما یوشیج

داروگ و چند سرودۀ دیگر

داروگ و چند سرودۀ دیگر
داروگ

خشک آمد کشتگاه من

در جوار کشت همسایه

گرچه می‌گویند: «می‌گریند روی ساحل نزدیک

سوگواران در میان سوگواران»

 

بر بساطی که بساطی نیست

در درون کومه‌ی تاریک من که ذرّه‌ای با آن نشاطی نیست

و جدار دنده‌های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می‌ترکد

-چون دل یاران که در هجران یاران-

قاصد روزان ابری، داروگ! کی‌ می‌رسد باران؟

ص 520

شب‌پرۀ ساحل نزدیک

چوک و چوک!… گم کرده راهش در شب تاریک

شب‌پرۀ ساحلِ نزدیک؛

دم‌به‌دم می‌کوبدم بر پشت شیشه

 

شب‌پرۀ ساحل نزدیک!

در تلاش تو چه مقصودی است؟

از اتاقِ من چه می‌خواهی؟

شب‌پرۀ ساحل نزدیک با من_ روی حرفش گنگ_ می‌گوید:

«چه فراوان روشنایی در اتاق توست!

باز کن در بر من

خستگی آورده شب در من»

به خیالش شب‌پرۀ ساحل نزدیک

هر تنی را می‌تواند برد هر راهی

راه سوی عافیتگاهی

وز پس هر روشنی ره بر مفری هست.

 

چوک و چوک!… در این دل شب کزو این رنج می‌زاید

پس چرا هر کس به راه من نمی‌آید؟

527

سیُولیشه

تی‌تیک، تی‌تیک

در این کران ساحل و به نیمۀ شب

نُک می‌زند

سیولیشه

روی شیشه.

 

به او هزار بارها

ز روی پند گفته‌ام

که در اتاق من تو را

نه جا برای خوابگاست

من این اتاق را به دست

هزار بار رُفته‌ام.

چراغِ سوخته

هزار بر لبم

سخن به مهر دوخته

ولیک بر مراد خود

به من نه اعتناش او

فتاده است در تلاش او

به فکر روشنی، کز آن

فریب دیده است و باز

فریب می‌خورد همین زمان.

به تنگنای نیمه شب

که خفته روزگار پیر

چنان جهان که در تعب

کوبد سر

کوبد پا

تی‌تیک، تی‌تیک.

سوسک سیا

سیولیشه

نُک می‌زند

روی شیشه.

ص 531-532

 

منبع

نیما یوشیج

مجموعه اشعار

نیما یوشیج

انتشارات نیلوفر

چاپ چهارم

 

مطالب مرتبط
  1. چند سروده از نیما
  2. چند سروده از نیما با برخی توضیحات
  3. سیمین دانشور: نیما یک آیدا کم داشت
  4. دکتر محمد دهقانی: غربت و غرابت نیما
  5. خاطرۀ ناتل خانلری از نیما یوشیج
  6. آخر شاهنامه
  7. در خیابان‌های سرد شب
  8. از آب‌ها به بعد
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برترین‌ها