کسی که سهراب را دوست داشته باشد،
شاملو را احساس کند،
فروغ را بستاید،
و هر شعر خوب را آیه‌ای زمینی بپندارد،
چنین کسی، به درستی زندگی خواهد کرد…
کسی که به کیا رستمی شگفت‌زده نگاه کند،
به زرین‌کلک با نهایت احترام،
به صادقی با محبت،
و آثار مخملباف را دوست داشته باشد،
چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد…
کسی که در برابر باخ، بتهوون و موتزارت،
فروتنانه سکوت اختیار کند،
به تار جلیل شهناز، عود نریمان،آواز شجریان
و ترانه‌ی اندک اندک شهرام ناظری عاشقانه گوش بسپارد،
چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد…
کسی که مولوی را قدری بشناسد،
حافظ را قدری بخواند،
خیام را گهگاه زیر لب زمزمه کند
و تک بیت‌های ناب صائب را دوست بدارد،
چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد…
کسی که زیبایی خط نستعلیق و شکسته
اندوه مناجات سحری در ماه رمضان
عظمت خوف‌انگیز کاشیکاری‌های اصفهان
و اوج زیبایی طبیعت را در رودبارک احساس کرده باشد
چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد…
شاید سخت، شاید دردمندانه، شاید در فشار؛
اما بدون شک به درستی زندگی خواهد کرد…
چهل نامه ی کوتاه به همسرم
نادر ابراهیمی
نشر روزبهان
چاپ چهاردهم
صص138-139
مطالب مرتبط
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاد آیدا گلنسایی: کمونیسم…
«رازهای سطح» مستندی جذاب دربارۀ مریم میرزاخانی مریم میرزاخانی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ متولد شد.…
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمی‌شود آیدا گلنسایی: بسیاری از آثار…