نویسندگان/ مترجمانِ ایران
نصرت رحمانی: هدایت پدر شعر منثور ایران است!
نصرت رحمانی: هدایت پدر شعر منثور ایران است!
نصرت رحمانی:
هدایت پدر شعر منثور ایران است، گذشته از آثار عمیقی که در قصه دارد، بوف کور او کاملاً شعر است. شعر ناب بدون تزئین. به این قطعه توجه کنید:
«پاورچین پاورچین رفت
صداهای دوردست خفیف به گوش می‌رسید
من، صدای رویش گیاهان را می‌شنیدم
شاید یک مرغ یا پرندۀ رهگذری
خواب می‌دید.»
یا به این تکه:
«لحظه به لحظه کوچکتر و بچه‌تر می‌شدم
ناگهان افکارم محو و تاریک شد
به نظرم آمد تمام هستی من بر سر یک چنگک باریک آویخته شده.
و در ته چاه عمیق و تاریکی آویزان شدم
می‌لغزیدم، دور می‌شدم و به هیچ مانعی برنمی‌خوردم
یک پرتگاه بی‌پایان در یک شب جاودانی.»
بوف کور از اول تا آخر شعر است. خیلی‌ها هم از او تأثیر گرفته‌اند. متأسفانه مستشرقینی که به معرفی آثار هدایت پرداخته‌اند، از قبیل هانری ماسه و رژه لسکو به این جنبه از آثار او توجهی نشان نداده‌اند.»
منبع
نصرت رحمانی
گزینۀ اشعار
نشر مروارید
صص 16-17
نصرت رحمانی: هدایت پدر شعر منثور ایران است!
تجارب دکتر «نسرین شکیبی‌ممتاز» از تدریس ادبیات فارسی در کشور ژاپن
و تمام شهوت تند زمین هستم/ که تمام آبها را میکشد در خویش/ تا تمام دشتها را بارور سازد…
دربارۀ شاهکار جورج الیوت: «میدل مارچ»
«آتش از پشت شیشه» نوشتۀ شهلا حائری: روایتی ایرانی از اسطورۀ اوریدیس و اورفئوس!
نمایشنامۀ «خانه» به روایت نغمه ثمینی
تجارب دکتر «نسرین شکیبی‌ممتاز» از تدریس ادبیات فارسی در کشور ژاپن
پرهام طاهرخانی و «ناطور دشت» نوشتۀ سلینجر
«پاییز فلوبر» نوشتۀ آلکساندر پوستل: مراسم تدفین و احیای نبوغ
مناظرۀ دیدنی «اسلاوی ژیژک» و «جردن پترسون»
فلسفه‌ای مهربان‌تر از موفقیت!
-
نویسندگان/ مترجمانِ ایران2 روز پیشتجارب دکتر «نسرین شکیبی‌ممتاز» از تدریس ادبیات فارسی در کشور ژاپن
-
نویسندگان/ مترجمانِ ایران1 ماه پیشخاطراتی از دکتر عبدالحسین زرین‌کوب
-
کودک و نوجوان3 هفته پیشپرهام طاهرخانی و «ناطور دشت» نوشتۀ سلینجر
-
اختصاصی کافه کاتارسیس1 هفته پیش«پاییز فلوبر» نوشتۀ آلکساندر پوستل: مراسم تدفین و احیای نبوغ
-
تحلیل شعر1 ماه پیشپروین، شاعر عشق‌گریز
-
گفت‌وگو4 هفته پیشمناظرۀ دیدنی «اسلاوی ژیژک» و «جردن پترسون»
-
درس‌های دوست‌داشتنی4 هفته پیشفلسفهای مهربان‌تر از موفقیت!
-
تحلیل داستان و نمایش‌نامه1 ماه پیشنگاهی به کتاب «قرن من» نوشتۀ گونتر گراس