«پل والری» از مریدان «استفان مالارمه » بود.
از او اشعار زیادی باقی نمانده است.
علاوه بر شعر یادداشت‌هایی هم در مورد شعر و ادبیات دارد.
معتقد به ابهام و پیچیدگی بود.
سارتر او را بزرگترین شاعر فرانسه می‌دانست
اما عمد او را در ایجاد تعقید کلام نمی‌پسندید.
پریستلی می‌نویسد«وی ناگزیر بود در عصری غیر سمبولیک
سمبول به کار برد. که شاید اشاره به این باشد که دوره‌ی سمبولیسم
به انتهای خود رسیده بود.
در مورد او مطالب عجیبی گفته‌اند از قبیل اینکه
از مطالعه‌ی آثار ادبی طفره می‌رفت و مخصوصا با رمان میانه‌ای نداشت.
و بیشتر فلسفه و ریاضیات دوست داشت.
سارتر می‌نویسد: والری نشان داده است هیچکس نیست
که هیچ کلمه‌ای را تا کنه آن درک کند.
بدین‌گونه هر کلمه در آن واحد هم برای معنای مشخص و متداولش
به کار می‌رود هم برای بعضی طنین‌های مبهمش(سمبل)
و حتی می‌خواهم بگویم برای قیافه‌ی ظاهرش.
معروف‌ترین شعر او «گورستان دریایی» است
که سروده شدن آن سال‌ها به طول کشید.
شاعر در گورستان شهر سِت از پشت کاج‌ها به دریا نگاه می‌کند.
منظره‌ی دریا در آفتاب ظهر وصف می‌شود.
بدون اینکه صراحتا از کشتی و موج و اشعه‌ی آفتاب و گورستان
ذکری شده باشد، شعر به وصف منظره‌ی آن‌ها می‌پردازد.
………………………………………………………………….
منبع:
مکتب‌های ادبی
دکتر سیروس شمیسا
نشر قطره
چاپ اول
ص 126
………………………………………………
مطالب مرتبط:
اسلامی‌ندوشن: سعدی شادترین شاعر ایرانی است محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به…
تجارب دکتر نسرین شکیبی ممتاز از تدریس ادبیات فارسی در کشور ژاپن آهوی کوهی در…
و تمام شهوت تند زمین هستم که تمام آب‌ها را می‌کشد در خویش تا تمام…
«آتش از پشت شیشه» نوشتۀ شهلا حائری: روایتی ایرانی از اسطورۀ اریدیس و اورفئوس! آیدا…