«پل والری» از مریدان «استفان مالارمه » بود.
از او اشعار زیادی باقی نمانده است.
علاوه بر شعر یادداشت‌هایی هم در مورد شعر و ادبیات دارد.
معتقد به ابهام و پیچیدگی بود.
سارتر او را بزرگترین شاعر فرانسه می‌دانست
اما عمد او را در ایجاد تعقید کلام نمی‌پسندید.
پریستلی می‌نویسد«وی ناگزیر بود در عصری غیر سمبولیک
سمبول به کار برد. که شاید اشاره به این باشد که دوره‌ی سمبولیسم
به انتهای خود رسیده بود.
در مورد او مطالب عجیبی گفته‌اند از قبیل اینکه
از مطالعه‌ی آثار ادبی طفره می‌رفت و مخصوصا با رمان میانه‌ای نداشت.
و بیشتر فلسفه و ریاضیات دوست داشت.
سارتر می‌نویسد: والری نشان داده است هیچکس نیست
که هیچ کلمه‌ای را تا کنه آن درک کند.
بدین‌گونه هر کلمه در آن واحد هم برای معنای مشخص و متداولش
به کار می‌رود هم برای بعضی طنین‌های مبهمش(سمبل)
و حتی می‌خواهم بگویم برای قیافه‌ی ظاهرش.
معروف‌ترین شعر او «گورستان دریایی» است
که سروده شدن آن سال‌ها به طول کشید.
شاعر در گورستان شهر سِت از پشت کاج‌ها به دریا نگاه می‌کند.
منظره‌ی دریا در آفتاب ظهر وصف می‌شود.
بدون اینکه صراحتا از کشتی و موج و اشعه‌ی آفتاب و گورستان
ذکری شده باشد، شعر به وصف منظره‌ی آن‌ها می‌پردازد.
………………………………………………………………….
منبع:
مکتب‌های ادبی
دکتر سیروس شمیسا
نشر قطره
چاپ اول
ص 126
………………………………………………
مطالب مرتبط:
«کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم»: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاد آیدا گلنسایی: کمونیسم…
«رازهای سطح» مستندی جذاب دربارۀ مریم میرزاخانی مریم میرزاخانی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ متولد شد.…
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمی‌شود آیدا گلنسایی: بسیاری از آثار…