ترانه‌ای ایتالیایی با صدای دومِنیکو مُدونیو ترجمۀ ناهید نوروزی
پرواز
(ترانه‌ای از دومنیکو مودونیو، خواننده‌ی ایتالیایی)
در اندیشه‌ام که رویایی چنین هرگز باز نخواهد گشت
دست و رویم را به آبی می‌آراستم
باد مرا به ناگاه می‌ربود
و پرواز در آسمان بی انتها آغاز می‌گشت
پرواز، وَه چه پروازی
آواز، وه چه آوازی
در آبی، آراسته به آبی
شادمان از پرواز در بلندای آسمان
و بال می زدم، بال می‌زدم شادمان به بلندای آفتاب
و باز بالاتر
در آن اوج، در حالیکه آن پایین‌تر زمین آرام آرام از برابر دیدگان محو می‌شد،
ملودی شیرینی می‌شنیدم که تنها برای من نواخته می‌شد
پرواز، وه چه پروازی
آواز، وه چه آوازی
در آبی، آراسته به آبی
شادمان از پرواز در بلندای آسمان
حسرتا که در سحرگاهان رؤیاهای شیرین به پایان می‌رسند
چراکه ماه با غروبش آن‌ها را با خود می برد
ولی من رویایم را در چشمان زیبای تو دنبال می‌کنم
چشمان تو که آبی‌اند، بسان آسمان ملیله‌دوزی شده از ستارگان
در آبی، آراسته به آبیِ چشمان تو
شادمان از بودن در زمین
و به پرواز ادامه می‌دهم شاد، بالاتر از آفتاب
و باز بالاتر
درحالیکه دنیا آرام آرام در آبی چشمانت محو می‌شود،
صدای تو بسان ملودی شیرینی برایم می‌نوازد
پرواز، وه چه پروازی
آواز، وه چه آوازی
در آبیِ چشمان آبی‌ات
شادمان از بودن بر زمین
در آبی چشمان آبیت
شادمان از بودن بر زمین
با تو
ترانه‌ای ایتالیایی با صدای دومِنیکو مُدونیو ترجمۀ ناهید نوروزی
مطالب بیشتر
من فکر می‌کنم هرگز نبوده قلب من این‌گونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگ‌ترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمی‌پور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگ‌ها برای حضور فیزیکی بدن‌ها…
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایت شیرجه به آب‌هایِ اعماق آیدا گلنسایی: در کتاب…