ترانه‌ای ایتالیایی با صدای دومِنیکو مُدونیو ترجمۀ ناهید نوروزی
پرواز
(ترانه‌ای از دومنیکو مودونیو، خواننده‌ی ایتالیایی)
در اندیشه‌ام که رویایی چنین هرگز باز نخواهد گشت
دست و رویم را به آبی می‌آراستم
باد مرا به ناگاه می‌ربود
و پرواز در آسمان بی انتها آغاز می‌گشت
پرواز، وَه چه پروازی
آواز، وه چه آوازی
در آبی، آراسته به آبی
شادمان از پرواز در بلندای آسمان
و بال می زدم، بال می‌زدم شادمان به بلندای آفتاب
و باز بالاتر
در آن اوج، در حالیکه آن پایین‌تر زمین آرام آرام از برابر دیدگان محو می‌شد،
ملودی شیرینی می‌شنیدم که تنها برای من نواخته می‌شد
پرواز، وه چه پروازی
آواز، وه چه آوازی
در آبی، آراسته به آبی
شادمان از پرواز در بلندای آسمان
حسرتا که در سحرگاهان رؤیاهای شیرین به پایان می‌رسند
چراکه ماه با غروبش آن‌ها را با خود می برد
ولی من رویایم را در چشمان زیبای تو دنبال می‌کنم
چشمان تو که آبی‌اند، بسان آسمان ملیله‌دوزی شده از ستارگان
در آبی، آراسته به آبیِ چشمان تو
شادمان از بودن در زمین
و به پرواز ادامه می‌دهم شاد، بالاتر از آفتاب
و باز بالاتر
درحالیکه دنیا آرام آرام در آبی چشمانت محو می‌شود،
صدای تو بسان ملودی شیرینی برایم می‌نوازد
پرواز، وه چه پروازی
آواز، وه چه آوازی
در آبیِ چشمان آبی‌ات
شادمان از بودن بر زمین
در آبی چشمان آبیت
شادمان از بودن بر زمین
با تو
ترانه‌ای ایتالیایی با صدای دومِنیکو مُدونیو ترجمۀ ناهید نوروزی
مطالب بیشتر
دربارۀ شعر ژاپن و عقل ناب... با اردشیر رستمی دربارۀ شعر ژاپن مطالب بیشتر با…
گوستاو فلوبر از نگاه ماریو بارگاس یوسا ترجمۀ منوچهر یزدانی: قرن گذشته بود. روزی که…
یاسمن انصاری، منتقد و مترجم در نگاهی به «سه‌گانه قاهره» به عنوان مهم‌ترین اثر…
نگاهی به کتاب «دیدن در تاریکی» نوشتۀ ماریانا الساندری سمیه مهرگان، نویسنده و روزنامه‌نگار در…