قطعۀ هفدهم تائوت چینگ
رهبران بزرگ کیفیتی دارند
که زیردستان به ندرت حضورشان را حس می‌کنند.
در مرتبۀ بعدی رهبرانی هستند
که زیردستان آن‌ها را دوست دارند و ستایش می‌کنند.
مرتبۀ بعدی رهبرانی هستند
که زیردستان از آنان می‌ترسند.
و در مرتبۀ آخر رهبرانی
که زیردستان از آنان تنفر دارند.
وقتی رهبر به کسی اطمینان نمی‌کند
کسی نیز به او اطمینان نخواهد داشت.
رهبران بزرگ زیاده‌گویی نمی‌کنند،
بی‌دقت سخنی بر زبان نمی‌آورند،
بدون هرگونه خودخواهی عمل می‌کنند
و نشانی بر جای نمی‌گذارند.
وقتی همۀ کارها با موفقیت به پایان می‌رسد،
زیردستان می‌گویند: «موفق شدیم.»
رهبران الهام‌بخش تنها به واسطۀ حضورشان به نتیجه می‌رسند. آن‌ها دیگران را ترغیب می‌کنند که مسئولانه عمل کنند و کار درست را انجام بدهند. آن‌ها فضای کافی را برای انگیزه یافتن زیردستان خود ایجاد می‌کنند. هنگامی که کارها به درستی تکمیل می‌شود، این رهبران به پشت صحنه می‌روند و دوست دارند زیردستانشان حس کنند که موفقیت نتیجۀ تلاش خودشان بوده است. رهبران بزرگ همیشه زیردستانشان را برای انتخاب آزاد می‌گذارند.
در مرتبۀ آخر رهبرانی قرار دارند که شیوه‌های کاربردی‌شان سبب تنفر دیگران می‌شود. دیکتاتورهای بزرگ و کوچک در زمرۀ این گروهند. تاریخ نشان داده است که زیردستان این گروه از رهبران، بالاخره بر علیه‌شان شورش می‌کنند. فرزندانی که از پدر و مادرشان متنفر می‌شوند نیز دچار همین‌گونه عصیان و شورش می‌شوند و دست آخر خود را از زخم آن‌ها جدا می‌کنند و ممکن است حتی پس از گذشت سال‌ها این زخم‌های درونی‌شان درمان نشود و شفا نیابد.
منبع
هنر زندگی
دکتر وین دایر
مترجم فرشید قهرمانی
نشر سایه‌گستر
صص104-106
قطعۀ هفدهم تائوت چینگ خطاب به رهبران
مطالب بیشتر
محمدرضا شفیعی‌کدکنی: مثنوی مثل جریانِ رودخانه هر لحظه به شکلی درمی‌آید حماسه روحانیِ بشریّت درباره…
اسلامی‌ندوشن: سعدی شادترین شاعر ایرانی است محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به…
تجارب دکتر نسرین شکیبی ممتاز از تدریس ادبیات فارسی در کشور ژاپن آهوی کوهی در…