مهدی سحابی که بود؟
مهدی سحابی را به خاطر ترجمه رمان هفت جلدی مارسل پروست، «در جستجوی زمان از دست رفته» می‌شناسند. اما او ترجمه‌های مهم بسیاری در کارنامه خود دارد، از جمله «مرگ قسطی» لویی فردینان سلین که آن را بسیار دوست می‌داشت. سحابی برخی آثار پیش‌تر ترجمه شده را هم دوباره ترجمه کرد از جمله رمان «مادام بوواری» نوشته گوستاو فلوبر که محمد قاضی آن را ترجمه کرده بود. او علاوه بر ترجمه، نقاشی و مجسمه‌سازی هم می‌کرد. سحابی 18 آبان 1388 در پاریس از دنیا رفت.
منبع ایرنا
مهدی سحابی که بود؟
مطالب بیشتر
مهدی سحابی در ۱۵ بهمن سال ۱۳۲۲ در محله راه کوشک قزوین به دنیا آمد. او فرزند ارشد احمد سحابی و معصومه (اقدس) ساروخانی بود. خانواده سحابی در ده سالگی او به تهران آمده و در محله شاپور ساکن شدند. دوستی او با علی‌اصغر قره‌باغی از همان زمان شروع شد. او پس از دریافت دیپلم ریاضی از دبیرستان البرز در شهر تهران و ورود به هنرکده هنرهای تزئینی دانشگاه تهران در رشتهٔ نقاشی، با گذشت یک سال و نیم، تحصیل را نیمه‌کاره رها می‌کند و پس از طی سربازی و برای تحصیل در رشتهٔ کارگردانی سینما در سال ۱۳۴۶ به ایتالیا عزیمت می‌کند؛ او در چینه چیتا دوره‌ای کوتاه گذراند و در طی این دوره با فرانچسکو رزی دوستی نزدیکی داشت و در فرهنگستان هنرهای زیبای رم مشغول تحصیل می‌شود، اما پس از مدتی سینما را رها کرد تا نقاشی بخواند و در سال ۱۳۴۷ تحصیل در آکادمی هنرهای زیبای رم را نیز نیمه کاره رها کرد و به فرانسه رفت. در سال ۱۳۴۸ با «اِولین»، یک خانم فرانسوی ازدواج کرد و دارای سه پسر به نام‌های کاوه، سهراب و کیومرث شد. سحابی در سال ۱۳۵۱ به قصد کار در سینمای ایران، به ایران بازگشت ولی از ورود به این حرفه ناامید شد و سپس مدتی به سراغ روزنامه‌نگاری، بازیگری، عکاسی و کارهای مشابه پرداخت و در آخر به سراغ ادبیات، نقاشی و ترجمه ادبی رفت.تسلط او به زبان‌های ایتالیایی، فرانسه و انگلیسی سبب شده که نویسندگان متفاوتی را به ایرانی‌ها معرفی کند.
منبع ویکی‌پدیا
من فکر می‌کنم هرگز نبوده قلب من این‌گونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگ‌ترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمی‌پور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
جمله‌هایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگ‌ها برای حضور فیزیکی بدن‌ها…
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایت شیرجه به آب‌هایِ اعماق آیدا گلنسایی: در کتاب…