وقتی خیلی تلاش می‌کنی کسی را فراموش کنی
خود همین تلاش کردن به یک خاطره‌ی فراموش‌ناپذیر تبدیل می‌شود.
حالا باید بکوشی تا این فراموش کردن را فراموش کنی
و این چنین یک خاطره‌ی فراموش نشدنی دیگر هم ایجاد می‌شود.
سطرهایی از کتاب «جزء از کل»
نوشته‌ی «استیو تولتز»
ترجمه‌ی «پیمان خاکسار»
نشر چشمه
پنج دلیل که ادبیات ایران در جهان جدی گرفته نمی‌شود آیدا گلنسایی: بسیاری از آثار…
رمان «دشمن عزیز» نوشتۀ جین وبستر: دعوت به مذهبی مبارزتر! آیدا گلنسایی: رمان دشمن عزیز…
نگاهی به رمانِ «هیچ دوستی به جز کوهستان» نوشتۀ بهروز بوچانی آیدا گلنسایی: «هیچ دوستی…
بریده‌هایی از خطابۀ نوبل ماریو بارگاس یوسا «به روشنی به یاد می‌آورم که تبدیل شدن…