بهروز بوچانی استاد دانشگاه بیرکبک لندن میشود!
این شهروند پناهجوی ایرانی مدت 4 سال است در جزیرە مانوس (پاپواگینه) نزدیک استرالیا محبوس است و در سالهایی که در این کشور در اردوگاه پناهندگان زندانی بوده است این رمان را که «دوستی بجز کوهستان ندارم» نام دارد به نگارش درآورده است.
بهروز بوچانی بخاطر مشکلات امنیتی و دشواری نویسندگی در این جزیره تحت کنترل های شدید امنیتی مقامات جزیره بوده و رمانش را از طریق فضای مجازی به نگارش درآورده و آن را با پیام رسان واتساپ برای یکی از دوستان مترجمش ارسال کرده و وی نیز آن را از زبان فارسی به انگلیسی ترجمه کرده است.
بوچانی با نوشتن این رمان ضمن دریافت بزرگترین جایزه ادبی استرالیا، برنده ۱۰۰ هزار دلار استرالیا برابر با 55 هزار پوند انگلیس در بخش ادبیات جایزه ویکتورین شده است.
جایزۀ معتبر دیگری برای بهروز بوچانی
بوچانی پیش از این برنده مهمترین جایزه ادبی استرالیا و جایزه ادبی نیو سات ویلز پرمیر شد و به ترتیب 125 و 10 هزار دلار به دست آورد. امروز بهروز بوچانی به صورت آنلاین جایزه ملی بیوگرافی استرالیا به ارزش 25 هزار دلار را هم دریافت کرد. البته بوچانی پیش از این برنده جایزه کتاب مستند سال استرالیا هم شده است.
جوایزی که بوچانی امکان حضور در مراسمشان را نداشت زیرا امسال ششمین سالی است که دولت استرالیا او را به عنوان پناهجویی غیرقانویی زندانی کرده است.
بوچانی در سال 2013 با قایق از اندونزی به سمت استرالیا مهاجرت کرد و توسط گارد ساحلی به جزیره مانوس برده شد که در واقع زندان استرالیا برای پناهجویان غیرقانونی است. «هیچ دوستی جز کوهها» داستان سفر خود نویسنده به استرالیا و دستگیریاش و البته امتناع دولت استرالیا از صدور مجوز برای ورودش به خاک استرالیا است. بوچانی داستان را در اپلیکیشن واتزاپ برای دوستش امید توفیقیان ارسال میکرد و کار ترجمه کتاب به زبان انگلیسی هم به عهده آقای توقیفیان بوده است.
در مراسم جایزه بیوگرافی سال، هیئت داوران «هیچ دوستی جز کوهها» را «داستانی با اهمیت و عمیق و شاهدی بر این مدعا دانستند که نوشتن راهی قدرتمند در راه مقاومت است.»
بوچانی هم که از طرق واتزاپ با مراسم در ارتباط بود گفت: «نمیخواهم درباره ادبیات صحبت کنم؛ فقط دوست دارم بگویم جامعه ادبیات به عنوان بخش متمدن استرالیا بخشی از خط مقدم مقاومت در این سیستم است و معتقدم این اتفاق بسیار ارزشمند است. از همه کسانی که کار من را دیدند ممنونم.»
بوچانی در ادامه از برگزارکنندگان جایزه بیوگرافی استرالیا، امید توفیقیان و مونس منسوبی، اولین مترجمش و همچنین طرفدارانش تشکر کرد و گفت: «معتقدم تاریخ این نسل و همه مار را در این دوره سخت و تاریک استرالیا قضاوت خواهد کرد.»
(منبع: ibna.ir)
من فکر میکنم هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابههای برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمیپور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
جملههایی به یادماندنی از نغمه ثمینی «لباس جایی است که فرهنگها برای حضور فیزیکی بدنها…
«صید ماهی بزرگ» نوشتۀ دیوید لینچ: روایت شیرجه به آبهایِ اعماق آیدا گلنسایی: در کتاب…