عکس‌نوشته‌های اشعار شهرام شیدایی
در کلاسِ درس، همیشه به این فکر بودم که باید پشت سرمان نیز تخته سیاهی باشد که آن‌چه من می‌خواهم در آن نوشته شود. و این نخستین تخته‌سیاهِ جانِ‌سالم‌به‌در‌بُرده‌ای‌ست که تن به چاپ داد، که توانستم در داروی ظهور بگذارمش و بعد صورت‌های خودم را در آن ببینم و از آن‌ها فرار نکنم و بپذیرم آن‌گونه فکر می‌کرده‌ام؛ که شعرهایم این نبوده‌اند که الان هست، که نابغه‌ای عجیب‌وغریب نبوده‌ام و شعرهایم سیرِ خود را طی کرده‌اند و من مجموعه‌ای از این‌ها بوده‌ام و این‌ها پاسخ یا واکنش یا گفت‌وگویی بود به/با فرهنگی که در حدِ توانم_تا آن‌روزها_ توانسته بودم جذب کنم…
(مقدمه‌ای به قلم شهرام شیدایی/ آتشی برای آتشی دیگر، ص 7)
مطالب بیشتر
Time شاهکار هانس زیمر (موسیقی فیلم INCEPTION )
نگاهی به کتاب «قرن من» نوشتۀ گونتر گراس مایکل هنری هیم/ ترجمه: فاطمه رحمانی کتاب…
کتاب یعنی گفت‌وگو نوشتۀ محمدمنصور هاشمی گاهی جملاتی را که به طور معمول می‌گوییم و…
چرا سورن کیرکگورِ عاشق قید ازدواج با رگینه را زد؟ رِی مانک، نیواستیتسمن — ویتگنشتاین زمانی به…
