بصیرت سایه‌ها سرودۀ رضا صفریان
رضا صفریان شاعری است که با خواندن یک کتاب از او همیشه در خاطرتان خواهد ماند. شاعری دور، دوردست با زیستی شاعرانه که بی‌دریغ شکفتگی روحش را با آنان که چشمی دارند و بیشتر از آن، بصیرتی در میان نهاده است.
این کتاب یک شعر بلند است به نام بصیرت سایه‌ها، جایزۀ کتاب سال را برده و منتقدان دربارۀ آن سخن گفته‌اند از جمله شاعر مطرحی مانند منوچهر آتشی.
در این کتاب شاعر جست و جوگر سفری در درون خویش می‌آغازد و ذات پرسشگری تحسین می‌شود. نمی‌توان بر مخاطب خرده گرفت چرا او را ندیده و چندان نمی‌شناسد؟ همان‌طور که نمی‌شود این خرده را دربارۀ شاعر جدی و مهمی مانند شهرام شیدایی بر او گرفت.
زیرا شاعری مانند فردریش هُلدَرلین را هفتاد سال پس از انزوا و گمنامی، مارتین هایدگر به جامعه معرفی کرد. شاید این سرنوشت تمام شاعران بزرگ باشد: گونه‌ای گمنام و نادر بودن در انتظار کشف…
بصیرت سایه‌ها سرودۀ رضا صفریان
ذات این جستجو و مسائلی که در آن مطرح می‌شود بالاتر از سطح روزمرگی است. رضا صفریان شعر را تا حد فهم جامعه و خوانندۀ عادی پایین نمی آورد (مانند شهرام شیدایی) بلکه بر آن است مخاطب را تا سطح امور متعالی بالا ببرد. بنابراین طبیعتا کار او مخاطبان اندکی خواهد داشت با این وجود، نظر به اینکه شعر حقیقی هرگز گم نمی‌شود و دور نمی‌ماند از باز رویشی، شما را دعوت می‌کنم اگر دغدغۀ خواندن شعرهای عمیق و جدی دارید و از دیو و دد ملولید و انسانتان آرزوست، حتما این کتاب را تهیه کنید و برای ارتباط با روح آن وقت بگذارید.
چگونه از «دادگاه بیست‌وچهار ساعتی ذهن» و «محکومیت‌های مداوم» رها بشویم؟
من فکر می‌کنم هرگز نبوده قلب من این‌گونه گرم و سرخ...
نگاهی به کتاب «خطابه‌های برندگان جایزۀ نوبل ادبیات» ترجمۀ رضا رضایی آیدا گلنسایی: بزرگ‌ترین شاعران…
شبیه به مجتبی مینوی! مرتضی هاشمی‌پور محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی را از پویندگان…
نگاهی به آثار نقاش بلژیکی: «جیمز انسور» «جیمز سیدنی ادوارد» که با نام «جیمز انسور»…
